گاهی آنچه ما را از پا می‌اندازد، خودِ بحران یا درد واقعی نیست؛ بلکه تصویری است که ذهن ما از آن بحران می‌سازد و مدام آن را پررنگ‌تر می‌کند. در روان‌شناسی به این پدیده «اثر اسب وحشی» گفته می‌شود؛ جایی که اصل درد تنها سهم اندکی دارد و آنچه ما را فرسوده می‌کند، واکنش ذهنی و ترس‌های درونی ماست. اگر دقت کنیم، می‌بینیم بسیاری از رنج‌های زندگی حاصل اتفاقات کوچک‌اند، اما ذهن با بزرگ‌نمایی و تکرار آن‌ها، ما را تا مرز فرسودگی می‌کشاند. حال پرسش اینجاست: آیا شما هم تجربه‌ای داشته‌اید که یک مشکل ساده یا بحرانی کوچک، تنها به دلیل ترس و برداشت ذهنی، به کابوسی طاقت‌فرسا برایتان تبدیل شود؟