آیا مزیت رقابتی شما در بازارهای دیگر کارساز خواهد بود؟

داشتن مزیت رقابتی می تواند ارزش یک شرکت و سهامداران آن را به دلیل مزایای خاصی که نسبت به رقبای خود دارد، افزایش دهد. مزیت رقابتی پایدار می تواند به کسب و کارها در باقی ماندن رهبران بازار در صنایع مربوطه کمک کند. با این حال، همه مزیت های رقابتی به راحتی در بازارهای دیگر قابل نقل نیستند. برخی عوامل تعیین میکنند که آیا مزیت رقابتی به بازارهای جدید منتقل میشود یا خیر.

مزیت رقابتی دقیقا چیست؟

مزیت رقابتی به یک شرکت اجازه می دهد تا از رقبای خود پیشی بگیرد. مزیت رقابتی به متغیرهایی اطلاق میشود که شرکت را قادر میسازد خدمات یا اقلامی را بهتر یا با هزینه کمتر نسبت به رقبا تولید کند و در نتیجه فروش بیشتر یا حاشیه سود بالاتری را به همراه داشته باشد. برای موفقیت، مزیت رقابتی یک شرکت باید برای ذینفعان سودی داشته باشد, سودی که تکرار آن دشوار است. شرکت ها ممکن است از چندین مزیت رقابتی بهره مند شوند، از جمله:

• ساختار هزینه ها
• کیفیت محصول
• نام تجاری
• خدمات مشتری
• حقوق مالکیت معنوی
• شبکه توزیع

چرا مزیت رقابتی مهم است؟

چیزی که یک شرکت را بهتر از رقبای خود میکند، مزیت رقابتی آن است. مزیت رقابتی برای موفقیت یک شرکت بسیار مهم است، زیرا می تواند سود را افزایش دهد، مشتریان جدید به ارمغان بیاورد و وفاداری را در بین مشتریان فعلی تقویت کند. برای کسب‌وکارهایی که میتوانند مزیت رقابتی قابل‌توجهی را نسبت به همتایان خود حفظ کنند، به‌خاطر حاشیه‌های بالاتر، مشخصات رشد قوی‌تر و کاهش ریزش مشتری، سرمایه راحت تری در دسترس است.

سه شکل مزیت رقابتی چیست؟

یک مزیت رقابتی می تواند خود را به سه طریق نشان دهد:

1. مزیت هزینه: به توانایی تولید محصول یا ارائه خدمات با هزینه کمتر نسبت به رقبا اشاره دارد.
2. مزیت پیشنهاد: متمایز کردن یک محصول با گنجاندن کیفیت هایی که برای مشتریان بسیار ارزشمند است.
3. مزیت طاقچه: ارائه خدمات به بخش خاصی از بازار بهتر از هر شخص دیگری، یک مزیت طاقچه محسوب میشود.

هنگامی که یک شرکت حداقل در یکی از این سه دسته برتری داشته باشد و در دو دسته دیگر رقابتی عمل کند، در مقایسه با دیگر رقبا در موقعیت قوی تری قرار میگیرد، به همین دلیل است که بسیاری از کارآفرینان اصرار دارند حداقل یکی از این مزیت ها را دنبال کنند. با این حال، اگر یک شرکت صرفاً به عملکرد متوسط در هر سه دسته دست یابد، در بازار برجسته نخواهد شد، که ممکن است باعث عملکرد ضعیف و در نهایت شکست آن شود.

چالش های مزیت های رقابتی در سایر بازارها چیست؟

سه عامل اصلی تعیین می کند که آیا مزیت رقابتی میتواند به بازار دیگری منتقل شود یا خیر.

محیط کسب و کار منطقه ای

تنوع بازار اولین چالش بدون در نظر گرفتن مکان آن است. اگرچه ممکن است این کسب و کار در برخی از بازارهای داخلی در برابر رقبا پیروز شده باشد، این ممکن است در بازارهای خارجی که رقبای جدید با مزایا و معایب منحصر به فرد وارد میدان شده اند، چنین نباشد.

ترجیحات مصرف کنندگان بومی

رقابت در یک بازار خارجی ممکن است بسیار متفاوت تر از رقابت در بازار داخلی یک شرکت به نظر برسد، زیرا رقبا ممکن است به تقاضاهایی که متمایزتر از بازار داخلی است پاسخ دهند. بنابراین، محصولی که در یک بازار خوب عمل میکند، ممکن است در بازار دیگر خوب نباشد.

انطباق

اگرچه چشم انداز رقابتی و سلایق مصرف کننده موانع غیر قابل حلی نیستند، موفقیت یا شکست یک شرکت در یک بازار جدید به تمایل و توانایی آن برای انطباق با این تغییرات بستگی دارد. یک کسب و کار ممکن است بخواهد در محصول یا مدل کسب و کار خود تغییراتی ایجاد کند اما انجام این کار برایش دشوار است. در موارد دیگر، یک کسب و کار ممکن است به دلیل ملاحظات اخلاقی، فرهنگی یا غیره، دیگر تمایلی به اعمال تنظیمات لازم نداشته باشد.

استراتژی برای کسب مزیت رقابتی

چارچوب VRIO محبوب ترین استراتژی برای کسب مزیت رقابتی است. ابزار تجزیه و تحلیل درون این چارچوب منابع را بر اساس اینکه آیا ویژگی های مشخص شده را نشان میدهند یا نه، طبقه بندی میکند.

با طبقه بندی دارایی های خود به این روش، کسب و کارها می توانند تعیین کنند که کدام یک مزیت رقابتی پایدار ارائه میدهند. چارچوب مزیت رقابتی VRIO شامل چهار مرحله است که برای تعیین اینکه آیا یک منبع معین در واقع مزیت رقابتی دارد یا خیر، استفاده میشود.

• ارزشمندی: آیا این دارایی ارزش واقعی را ارائه می دهد؟
• کمیاب بودن: آیا این منبع، مشترک است یا هر شرکتی باید منبع خود را توسعه دهد؟
• تکرار نشدنی: تولید دوباره یا کپی این محصول چقدر دشوار است؟
• سازمانی بودن: آیا سازمان برای غنی سازی محصول کافی است؟

اگر شرکت شخصی به منبعی دسترسی داشته باشد که گرانبها، کمیاب، غیر قابل کپی و ساختاری برای جذب ارزش باشد، مزیت رقابتی آن می‌تواند سال‌ها دوام بیاورد. داشتن یک منبع واحد که به هر کسب و کاری نسبت به رقبای آن برتری میدهد، تضمینی برای ارزش یا موفقیت نیست و این مزیت ممکن است زودگذر باشد. موفق ترین کسب و کارها به این واقعیت واقف هستند و بر اساس آن برنامه ریزی میکنند.

ایجاد مزیت رقابتی

مایکل پورتر، استاد معروف مدرسه بازرگانی هاروارد و استاد معروف کسب و کار، سه تاکتیک برای بدست آوردن مزیت رقابتی پیشنهاد کرد: رهبری هزینه، تمایز، و تمرکز (که شامل تمرکز بر هزینه و تمایز داشتن نیز میباشد).

رهبری هزینه

استراتژی رهبری هزینه به دنبال تبدیل شدن به کم هزینه ترین سازنده یا ارائه دهنده یک کالا یا خدمات است. این امر با تولید اقلام با کیفیت استاندارد برای مصرف کنندگان با قیمت ارزان تر و رقابتی تر از سایر محصولات انجام میشود. شرکت‌هایی که از این تکنیک استفاده میکنند با ترکیب حاشیه سود کم در هر واحد و حجم فروش بالا، سود را به حداکثر میرسانند. شرکت‌ها به دنبال بهترین جایگزین‌ها در تولید کالا یا ارائه خدمات خواهند بود و ارزش کالا را طوری معرفی و منتشر میکنند که رقبا نتوانند آن را کپی کنند.

تفکیک

تفکیک، استراتژی تمایز ایجاد اقلام یا خدمات متمایز است که به طور قابل توجهی با رقبا متفاوت است. شرکت هایی که از این استراتژی استفاده میکنند باید به طور منظم در تحقیق و توسعه شرکت کنند تا ویژگی های اساسی محصول یا خدمات را حفظ یا بهبود بخشند. کسب‌وکارها اغلب مشتریان را متقاعد میکنند که برای یک محصول منحصربه‌فرد با ارزش پیشنهادی کاملاً منحصربه‌فرد، قیمت بیشتری بپردازند و در نتیجه حاشیه سود‌های بیشتری را به همراه دارند.

تمرکز

استراتژی تمرکز روشی برای شناخت نیازهای یک بازار خاص و سپس طراحی محصولات برای برآوردن آن نیازها است. استراتژی تمرکز در دو نوع ارائه میشود:

• تمرکز بر هزینه: تولید کم هزینه در بخش بازار متمرکز.
• تمرکز بر تمایز: اقلام با ارزش افزوده سفارشی در یک بازار خاص.