یک مدل قیمتگذاری در چند دهه پیش وجود داشته است، که امروزه رایج شده: قیمت گذاری پویا.
این مدل، باعث شده است که قیمت گذاری ثابت در آینده نزدیک، احتمالاً به یک مقوله قدیمی و منسوخ تبدیل شود. قیمت گذاری پویا، در شرکتهای هواپیمائی و برخی از مشاغل رایج تر است؛ برای مثال ما شاهد آن هستیم که هتل ها در فصل اوج مسافرت، سیاست افزایش قیمت را در پیش میگیرند؛ و یا شرکت های حمل و نقل مثل اوبر، در ساعتهای پررفت وآمد، نرخ هزینه ها را افزایش میدهند.
و اما نکته مهم درمورد قیمتگذاری پویا چیست؟ مهمترین کاربرد آن، درمورد محصولات نزدیک به انقضاء و خدمات فصلی میباشد؛ در این مورد میشود قیمتها را به شکل خودکار کاهش داد. کاربرد بعدی این روش، متوجه شرکتهایی است که به دنبال حل مشکلات اجتماع هستند.
به عنوان مثال، یک رستوران در منطقه پائین شهر، میتواند قیمتگذاری پویا را اعمال کند؛ یعنی با توجه به شرایط اقتصادی آن منطقه، قیمتها را کاهش دهد. مثال دیگر این مدل، شرکت هواپیمائی “ایزی جت” است؛ این شرکت، با توجه به کاهش قدرت خرید مردم، یک خط هواپیمائی راه اندازی کرد که، برای قشر ضعیف و مسافتهای کوتاه کاربرد دارد. کاهش هزینه ها تا جائیست که شرکت اعلام کرده، فقط اکسیژن سرو میکند و بخش پذیرائی را حذف کرده است.
در مدل جدید اقتصاد، با توجه به کاهش قدرت خرید مردم، شرکت هایی برنده هستند که قیمت های منصفانه، خدمات کامل، تنوع محصول و کالا، به همراه کارکنان آموزش دیده بصورت پویا دارند.